Koekjes en liefdadigheid

Soms kan je niet wachten en tel je af als een klein kind die bijna jarig is. Ja het is bijna zo ver, echt bijna.. we gaan bijna verhuizen! Nog 50 nachtjes slapen en wij krijgen de sleutel. Dat zijn nog 7 zondag-schoonmaak-dagen, nog zo’n 30 dagen werken, nog 1 verjaardag vieren (ikke ikke ikke), nog 35 keer GTST kijken (ja, dat kijk ik) en toch nog zeker 40 keer tegen elkaar opbotsen in de keuken. En ja, ik tel echt af! Elke dag die weer voorbij is, is een mooie dag. Dat klinkt natuurlijk alsof ik niet geniet van elke dag (carpe that fucking diem) dat doe ik namelijk wel, alleen zit ergens achter in mijn brein een klein ongeduldig meisje die toch alleen denkt aan het nieuwe huis. Nee, het duurt niet lang meer, dat weet ik. Maar ik wil het NU!

2 jaar geleden ben ik in dit huis komen wonen. Mijn vriend Gert Jan woonde hier al. Eigenlijk zijn wij heel snel gaan samenwonen. Zelf woonde ik in de binnenstad van Enschede in een flatje van 40m2. Beide werkten we in die tijd in de horeca en dat was ideaal. Vanaf het moment dat wij een relatie hebben is GJ bij mij gebleven en niet meer weg gegaan. Prima, geweldig zelfs, alleen voor ons niet te doen op 40m2. Naast de droom om te werken op Curacao, die helaas niet door kon gaan, heb ik mijn huur opgezegd en ben ik bij GJ gaan wonen. Dat was al na 3 maanden. Snel, maar de beste keuze ooit!

Alleen toch een paar redenen waarom ik hier ECHT weg wil.
GJ heeft hier een paar jaar gewoond met zijn ex. Op zich geen probleem, je ziet daar namelijk helemaal niets meer van. Het blijft alleen een gevoel, je wilt samen iets nieuws en dat kan nu eindelijk.
Daarnaast mag dit wel groter zijn dat mijn flatje van 40m2, dit is nog niet groot. Niet alleen irriteer ik mij aan de bots partijtjes in de 2×1,5 meter kleine keuken. Ruimte om de was op te hangen hebben we niet en met de verzameling schoenen en kleding van GJ (en een beetje van ik) is 1 kast  en een kamer gevuld.
Maar de grootste reden waarom ik hier weg wil is de buurvrouw. Vanaf het moment dat ik hier woon denkt zij het recht te hebben mij uit te schelden voor de deur die iets te hard dichtgaat, te schreeuwen als ik een keer het halletje niet heb schoongemaakt en verder mij totaal te negeren als ik haar tegen kom. Jeetje, ik voel een ontzettende grote party op komen de laatste nacht dat wij hier slapen. Evil plan voor de buurvrouw: check!

Het echte leuke aan verhuizen is het opnieuw stylen van de woning. Daar kan ik nog 50 dagen over fantaseren en inspiratie voor opdoen. Stiekem al een klein hoekje gemaakt zoals ik het wil. Zolang dat nog niet zo is geniet ik nog van ons kleine-lichte-tweedehands-boze buurvrouw huis. Carpe that fucking diem!